Een leuk tijdverdrijf: onmogelijke keuzes bespreken. En dan bedoel ik ook echt onmogelijk. Wat ben je liever: blind of doof? Je moet kiezen: arm eraf of been eraf? Of de diverse 18+ varianten. Onmogelijke keuzes. Dilemma op dinsdag schotelt mij fijne (vaak grappige) keuzes voor: Alles wat je zegt wordt in het Duits nagesynchroniseerd of: Je wordt altijd achtervolgd door een draaiorgel. Je moet kiezen. Anders ben je af.
Ik ervaar in het echte-grote-mensen-leven ook onmogelijke keuzes. De opties zijn misschien wel te beredeneren. Maar kiezen, voelt als onmogelijk. Wat ik zo om mij heen zie en hoor:
- Zeggen wat je vindt en opmerkingen krijgen, of je mond houden en buikpijn krijgen?
- Kiezen voor wat je altijd deed, of kiezen voor iets nieuws?
- Kiezen voor je baas, of kiezen voor jezelf?
- Kiezen voor een zwakke leerling die niet wil, of kiezen voor een sterke leerling die niets doet?
- Kiezen voor vernieuwing en onzekerheid, of kiezen voor veilig en behouden?
- Kiezen voor afdraaien van lessen want dat kost weinig tijd, of kiezen voor inspiratie maar daarmee tijdrovend.
- Kiezen voor de leerling, of kiezen voor de ouder?
- Kiezen voor je collega, of kiezen voor de ouder?
- Kiezen voor je collega, of kiezen voor het bestuur?
- Kiezen voor de regel, of kiezen voor de uitzondering?
- Kiezen voor meegaan, of kiezen voor tegen de stroom in?
- Kiezen voor serieus, of kiezen voor humor?
- Kiezen voor gemakkelijk en snel, of gezond en meer tijd?
- Kiezen voor loslaten, of kiezen voor controle?
- Kiezen voor de vader, of kiezen voor de moeder?
- Kiezen voor blijven, of kiezen voor gaan?
- Kiezen voor luisteren, of kiezen voor praten?
- Kiezen voor advies geven, of advies vragen?
- Kiezen voor korte termijn, of kiezen voor lange termijn?
- Kiezen voor dik, of kiezen voor slank?
- Kiezen voor alleen, of kiezen voor samen?
Niet kiezen is de slappe versie
Kiezen heeft te maken met het kunnen overzien van consequenties. Sommige keuzes hebben minimale impact. Soms word je voor het blok gezet: Je moet kiezen. Anders ben je dood. Je wilt het voor iedereen goed doen. Kiezen voor het een is meestal kiezen tegen het andere. Je wilt niets mislopen. Niet een fout maken. Niemand pijn doen of teleurstellen. Al deze drempels kunnen ervoor zorgen dat je dan maar niet kiest. Maar niet kiezen is ook kiezen. In mijn optiek de slappe versie.
1-2-3: kiezen!
Ik vertel mijn leerlingen weleens om ‘gewoon’ te kiezen met je ogen dicht. Als het niet lukt. 1-2-3: kiezen. Je lijf geeft dan vaak het antwoord of je goed hebt gekozen. Het voelt of heel goed; een opluchting. Of het voelt heel verkeerd. ‘Niet doen!’ schreeuwt je lijf als het ware. Ik heb coachgesprekken gehad met mensen die ook voor een keuze staan. Ik probeer hen door oefeningen en stappen inzicht te geven. Richting te geven. Ook laat ik hen inzien dat keuzes soms al gemaakt zijn. Je weet al lang wat je moet en wilt kiezen. Het gaat er ‘alleen’ nog maar om, dat je de keuze durft uit te spreken en start met er naar te handelen.
Kiezen, betekent ook weer verder kunnen gaan. Ruimte hebben en krijgen voor andere, nieuwe dingen. Ik wens je toe dat je keuzes durf te maken. Welk dinsdag dilemma speelt er op dit moment bij jou? En hoe kies jij?
x RJ
ps. Ben je ook geïnteresseerd in een coachgesprek voor meer richting? Laat het me weten.